De Israëlische gevangenis geeft een perfect beeld van de structurele ongelijkheid in de Palestijns-Israëlische samenleving
3000 nights vertelt het verhaal van een jonge Palestijnse vrouw in de jaren 80’ die onschuldig in de gevangenis belandt en daar bevalt van een zoon. Ze wordt veroordeeld tot 8 jaar, 3000 nachten, in een Israëlische gevangenis. De film werd geselecteerd als de Jordaanse inzending voor de Beste Buitenlandse film bij de 89ste Oscars en werd genomineerd voor 8 internationale filmfestivals.
Layal, gespeeld door Maisa Abd Elhadi, is een pasgetrouwde leerkracht in Nablus, bezet Palestijns gebied op de Westbank. Ze wordt opgepakt nadat ze een gewonde jongen een lift naar huis geeft. Deze jongen werd door de Israëlische autoriteiten, al dan niet terecht, gelinkt aan terroristische praktijken. Layal haar onschuldige helpende hand zou haar 8 jaar in de cel opleveren. Daar komt ze terecht in schrijnende omstandigheden en bovendien blijkt ze zwanger te zijn van een zoontje, Nour. Nour groeit op in de cel en krijgt onvoorwaardelijke liefde van Layal, maar ook van de 5 Palestijnse medegevangenen die hem behandelen met evenveel zorg en liefde. Wanneer de strijd tussen Libanon en Israël losbarst in 1982 beslissen ook de Palestijnse gevangenen in (honger)staking te gaan als blijk van steun aan de PLO (Palestine Liberation Organization) en als symbool van protest tegen de cipiers en het corrupte beleid. De moed en het doorzettingsvermogen van het Palestijnse volk zal ervoor zorgen dat honderden gevangenen vrijgelaten worden.
Maisa Abd Elhadi zet een prachtige en aangrijpende acteerprestatie neer. Als kijker voelt men de eenzaamheid, hulpeloosheid, teleurstelling en het onrecht dat ze ondergaat. De Israëlische gevangenis geeft een perfect beeld van de structurele ongelijkheid in de Palestijns-Israëlische samenleving. De Palestijnen moeten een blauw uniform dragen en Israëli’s lopen rond in eigen kledij. Palestijnen moeten koken, de was doen, poetsen en Israëli’s niet. Palestijnen krijgen een onmenselijke behandeling en Israëli’s, verrassend genoeg, niet. De koele, afstandelijke en onmenselijke behandeling van de Israëlische soldaten en cipiers is hallucinant en wordt op een realistische wijze weergegeven in de film.
Maar zelfs in dit verhaal is er een sprankeltje hoop. Een Israëlische advocate die gerechtigheid en mensenrechten boven haar eigen volk plaatst en ongelijkheid in de gevangenis aanvecht. Een Israëlische gevangene die informatie doorgeeft aan de Palestijnen tijdens de staking. Het conflict heeft nood aan dergelijke mensen, die opstaan voor gelijkheid, eerlijkheid en vrijheid, ongeacht hun eigen afkomst. Het onrecht tegen de Palestijnen in Israëlische gevangenissen gaat voort. Sinds 1948 zijn er 700.000 Palestijnen opgepakt waarvan een significant deel zonder proces, advocaat of bekentenis. Jaarlijks worden ongeveer 700 kinderen opgepakt in het midden van de nacht en afgevoerd naar een detentie cel of verhoorkamer.
3000 Nights van Mai Masri wordt vertoond tijdens het Mona Festival in CC Berchem op zaterdag 11 februari om 20uur. Het volledige programma (met films en kortfilms voor jongeren en volwassenen, rondetafelgesprek over vrouwen en revolutie, workshop animatiefilm voor jongeren, recepties en afterparties) vind je op www.monafilmfestival.be en tickets via CC Berchem.
