Kif Kif Filmblog

Met ernstige streefcijfers probeert the Academy de hele filmindustrie in gang te doen schieten op vlak van diversiteit. Ze zijn daarvan bewust dat een hegemonisch systeem zichzelf reproduceert tenzij er drastische maatregelen genomen worden om het te doen veranderen.

‘My Ras Tafari Roots’ is een uiterst intiem en onthullend portret van de Belgische-Italiaanse regisseur David Verhaeghe, die een zoektocht begint naar de vermeende familiebanden met de legendarische Ethiopische keizer Haile Selassie I.

Als een documentairemaker een fictiefilm beslist te draaien, is het ergens logisch dat die afstand probeert te nemen van een realistisch register. Dat is alleszins wat Manu Riche deed met zijn verfilming van Dimitri Verhulsts Problemski Hotel.

Ook bij de filmblog van Kif Kif is er geen ontsnappen aan de dankbare gewoonte om terug te blikken op het afgelopen jaar. Het jaar waarin de Belgische films records verpulveren, maar ook van de Latijns-Amerikaanse cinema, met prijzen in Berlijn, Venetië, Rotterdam, Gent en elders.

El Club, de jongste film van de Chileense Pablo Larraín, werd bekroond met de Zilveren Beer tijdens de jongste Berlinale. Een indrukwekkend voorbeeld van film als gerechtelijke straf.

He named me Malala biedt een mooie inkijk in het leven van Malala Yousafzai, de jongste winnares van de Nobelprijs voor vrede.

Ons geheugen is kort, daarom al moeten we dankbaar zijn dat de zoektocht van Les Cowboys meer dan twintig jaar geleden begint, met de verdwijning van Kelly, een tienermeisje dat geradicaliseerd lijkt te zijn door de invloed van moslimextremisten.

Het Italiaanse eiland Lampedusa is voor veel vluchtelingen de toegangspoort naar Europa. In ‘No man is an Island’ krijgen we een menselijk portret te zien van jonge immigranten.