Label: culturele diversiteit

Histories vzw interviewde Kif Kif-medewerker Habiba Boumaâza over haar familiegeschiedenis. Habiba heeft al heel wat filmprojecten op haar naam staan en is momenteel bezig met een audiovisueel portret over haar eigen vader. Ze getuigt over haar familie, die langs vaderszijde afkomstig is uit Berkane, een stad in het noordoosten van Marokko, over de strijd die haar voorouders voerden en over het belang van het kennen van de eigen roots.

Voor de YouTube-reeks ‘The Social House’ gingen acht Vlaamse influencers samenwonen. Amper drie dagen na de start besloot een van de deelnemers om het huis te verlaten en na vijf dagen werd het hele project op pauze gezet. Met een uitsluitend witte groep hadden ze zich de woede en frustratie van veel volgers op de hals gehaald. Hoe komt het dat mediamakers in 2021 onvoldoende diversiteit verwezenlijken?

...een hoop clichés. Dat is mijn conclusie na het bekijken van het Eén programma Reizen Waes: Vlaanderen. Tom Waes en zijn team blikten de laatste aflevering in in Brussel.

Op kerstdag deed Netflix de wereld een nieuwe sensatie cadeau: Bridgerton. Inmiddels verleidde het zeemzoete kostuumdrama meer dan 82 miljoen kijkers. Alom klinkt lof voor de sterke vrouwelijke personages en diverse cast. Maar wie de serie de ruisende jurken van het lijf trekt, ziet dat er weinig nobels onder de oppervlakte schuilt.

Hoewel het onderwerp ‘religie’ de gemoederen geregeld verhit, wordt ‘oosterse spiritualiteit’ over het algemeen als iets positief gezien. Vooral het boeddhisme en moderne uitlopers daarvan zoals mindfulness zijn bijzonder populair. Maar hoe onschuldig ook, de alomtegenwoordigheid van Boeddha’s in wellness centra en kleurrijke oosterse wijsheden op Instagram, verraden uiteindelijk een behoorlijk koloniale bril op religie. Om wat beter na te gaan hoe dat precies zit, ging ik in gesprek met Paul Van der Velde.

Ik heb mijzelf een lange tijd gehaat omdat ik voor witte mensen zwart was, en voor zwarte mensen wit. Mijzelf gehaat omdat ik nooit vriendjes of vriendinnetjes op de speelplaats had die op mij leken. Of omdat mijn cultuur niet verder ging dan frietjes met satékruiden en joppiesaus, terwijl mijn huidskleur wel andere verwachtingen creëerde. 

Nela is geboren in 1980, in een land dat toen nog Joegoslavië heette. Vandaag behoort haar geboorteplaats tot Montenegro. Opgroeien, studeren en een carrière opbouwen deed ze in Bosnië en Herzegovina, meer bepaald in Sarajevo. Anders gezegd: ze is een Bosniër met Montenegrijnse roots. En niet zomaar één, in Bosnië en Herzegovina is ze een gerennomeerde naam die haar sporen heeft verdiend binnen de kunstwereld. Nu ze hier woont, vervalt ze in de anonimiteit. Kif Kif geeft deze straffe madam graag even een podium: ze blikt terug en stelt in vraag.

De manier waarop de coronapandemie racisme en xenofobie aanwakkert, laat goed zien dat racisme nog steeds een structureel probleem is in onze samenleving. Want net als het eigenlijke virus, bleef ‘coronaracisme’ niet beperkt tot één specifieke locatie. Je treft het ondertussen aan in verschillende contexten.

We gingen in gesprek met professor Jo Van Steenbergen over de scheiding van kerk en staat in de islamitische traditie, over de historische wortels van de scheiding tussen soennieten en sjiieten en over de redenen waarom objectief onderzoek naar de geschiedenis niet vanzelfsprekend is.

Abdullah Ibrahim woonde als kind in Bagdad, maar vluchtte tien jaar geleden samen met zijn ouders naar België, weg van de oorlog. Hij stelt zich veel vragen over identiteit, wat dit juist betekent en hoe een identiteit wordt opgebouwd.