Label niet gevonden

De auteur Guido Fonteyn schreef onlangs het boek 'Vlaanderen, Brussel, Wallonië: een ménage à trois', het laatste deel van de trilogie over België, volgend op de eerder verschenen boeken 'Over de taalgrens' en 'Grensgebied'. Het boek gaat over de boeiende geschiedenis van de Waalse mijnindustrie.

Het F-woord – feminisme – heeft een vreemde bijklank gekregen. Enerzijds wordt het geassocieerd met kwalijke stereotypen. Anderzijds weerklinken er her en der stemmen alsof het doel bereikt is en vrouwen dus ‘niet meer moeten zeuren’.

‘Moeders van de stilte’ van de Turks-Belgische psychologe Birsen Taspinar is een aanrader. Of je nu jong of oud bent, een kind van de zoveelste generatie migranten of afkomstig generatie oude Vlamingen. De drie waargebeurde verhalen geven je inkijk in de wereld van Turks-Belgische vrouwen.

De grote steden worden steeds meer majority-minority cities: steden waar de meerderheid van de bewoners uit een brede waaier van minderheden bestaan. Ook Antwerpen, hoewel een kleiner broertje van de wereldsteden, volgt die tendens.

Lucas Catherine pakte niet zo lang geleden uit met zijn nieuwe publicatie ‘Loopgraven in Afrika (1914-1918), de vergeten oorlog van de Congolezen tegen de Duitsers’. De auteur maakt al in zijn titel een statement, een deeltje van de geschiedenis wordt namelijk vergeten.

In dit boek neemt de auteur ons mee terug naar de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Ze vertelt niet over grote veldslagen, maar weidt ons in in het toenmalige leven van alledag in Vivenkapelle. Het boek is één groot ooggetuigenverslag.

Eens je onrecht gezien hebt, kan en mag je het niet meer voor jezelf houden. Dan borrelt de nood op, om het te tonen aan iedereen die het nog niet gezien heeft of door de bomen het bos niet meer ziet. Inge Neefs doet dit met haar boek Gaza op mijn hoofd.