Label niet gevonden

Als ik stel dat we vandaag in turbulente tijden leven, dan vertel ik niets nieuws. ‘Crisis’ is al sinds 2008 het modewoord en ‘besparingen’ sinds kort het toverwoord. Want vergeet niet, mensen van de oudere generatie, u heeft jarenlang boven uw stand geleefd!

Mohammed Mrabet is één van de laatste Marokkaanse verhalenvertellers. Marokko kent een lange traditie van orale overleveringen. Vooral in de vele Berberstammen die tot voor kort geen eigen schrift kenden, zijn deze overleveringen de enige bron van historische en literaire geschiedenis.

Twee jonge mensen, een man en een vrouw, omarmen elkaar tot in de dood. Het is het ikonisch beeld dat op ons netvlies is blijven hangen van het instorten van de textielfabriekjes in Dhaka die voor Benetton en Walmart werkten.

Toen ik voor het eerst over Drarrie in de nacht, de tweede roman van Fikry El Azzouzi hoorde, was ik meteen getriggerd. Mijn jongste broer duidt namelijk (het mannelijke deel en de kern van) zijn zeer uitgebreide en internationale vriendenkring aan als de drarrie, soms ook de boys of de crew.

‘Schrijf je eigen boek.’ Tijdens een stevige vrijpartij fluistert Harold, in het boek een inwoner van het dorpje Kampen dit in het oor van Pari, een Iraanse vluchtelinge. Zou er dat ooit iemand in het oor van Kader Abdolah hebben gefluisterd? Dat zou ik hem wel eens willen vragen.

Het centrale motief van dit boek is nieuws. Hoe nieuws gemaakt en gedistribueerd wordt, hoe het publiek bereikt. Dit boek van de Nederlandse auteur Maarten Roest verwijst indirect naar De Nieuwsfabriek (Rob Wijnberg) en Het Zijn Net Mensen (Joris Luyendijck)

Turkije en het beleid van diens controversiële president Erdoğan in het bijzonder, vormen het onderwerp van dit boek. Erdoğan staat bij westerse opiniemakers vooral bekend omwille van zijn baldadige uitspraken en de beperkingen die hij oplegde aan de pers.

In zijn boek ruilt topmuzikant Abdelkader Zahnoun zijn Oud voor de pen en weet hij op een even briljante manier te vervoeren. Hij doorbreekt grenzen en laat ons mee een blik werpen op zijn wortels. Wortels die zich in verschillende aardes vestigden, met als resultaat een kleurrijk mozaiek.

Het spook van het nationalisme doet de EU davereren op haar grondvesten. Vincent Stuer, speechschrijver van Barroso, schreef de schrik van zich af in een geschiedenisles over de natiestaat, soevereiniteit, democratie en de Europese Unie.

Tijdens de aanloop naar het interview legt hij me via e-mail enkele vragen voor. Of ik zijn laatste boek al gelezen heb en welke tekst uit zijn erg diverse schrijfcarrière ik het meest apprecieer. Het is tekenend voor de genereuze gretigheid waarmee hij de wereld benadert.