Boeken 2019

Met Het dekoloniseringsparcours in de hand nodigt Lucas Catherine ons uit om de belangrijkste Congomonumenten, koloniale hoofdkwartieren en economische koloniale machtscentra op te zoeken, want we praten nog steeds te weinig over het koloniale verleden van België, schrijft onze recensent. We zouden het verleden onder ogen moeten zien, om de toekomst beter voor te bereiden.

In 2048 zal het honderd jaar geleden zijn dat de Nakba plaatsvond in de Palestijnse gebieden. Nakba, letterlijk ‘het onheil’, is de Arabische benaming die gegeven wordt aan de reeks gebeurtenissen die in 1948 een massale volksverdrijving in gang zetten die tot op vandaag nog voortduurt. 

Waarom vrouwen betere seks hebben onder het socialisme. Is het slechts een prikkelende titel of doet het boek die titel alle eer aan? Hoe het ook zij, pas na de eerste drie hoofdstukken wist de auteur de aandacht van onze recensente te vangen.

Sinds de eeuwwisseling is de opkomst van extreemrechts niet meer weg te denken uit het publiek debat in Europa. Europa verandert en extreemrechts doet dat ook. Waar deze politieke stroming twintig jaar geleden aan de marge stond, is ze vandaag een niet te onderschatten politieke kracht die het centrum naar rechts trekt. Er zijn de afgelopen jaren veel boeken over verschillende vormen van extreemrechtse politiek verschenen. Ik kies er vijf uit die volgens mij de lezer een coherent beeld kunnen geven van deze politieke stroming.

In de maatschappelijke debatten rond racisme en discriminatie roepen weinig woorden zo’n hevige reacties op als het woord ‘islamofobie’. Dit kleine, krachtige boekje van antropoloog Martijn de Koning is bijgevolg meer dan op zijn plaats. Het tilt de discussies over de thematiek op een hoger niveau.

De roep om meer dialoog en verbinding klinkt luid. Maar weinigen zetten dat om in concrete daden. Het wij-zij denken doorbreken vraagt immers veel durf en doorzetting. Het lijkt slechts een kwestie van een beetje openheid, maar wie werkelijk meer over ‘de ander’ wil weten, zal ook zichzelf in vraag moeten stellen. Want enkel wanneer je in de diepte graaft, kan je schatten vinden. Enis Odaci en Herman Koetsveld leveren daarvan het bewijs in hun nieuwe boek.

“Laat ons onze boeken en pennen oppakken. Ze zijn onze krachtigste wapens. Eén kind, één leraar, één boek en één pen kunnen de wereld veranderen.” Deze gevleugelde woorden werden uitgesproken door de Pakistaanse activist Malala Yousafzai, toen ze in 2013 voor de Verenigde Naties getuigde. Ze was nog maar zestien.

In het Archief van verloren kinderen zoekt Valeria Luiselli een nieuw soort realisme op waarin ze haar research rond migratie verwerkt. Floris Cavyn maakt duidelijk hoe ze doorheen haar verhaal ook antwoorden wil bieden op hedendaagse vraagstukken.