Afgelopen zondag trok Kif Kif naar Brussel voor een dag vol BMgisch Marokkaans talent; de modeshow 'For the love of Caftan' de uitreiking van de Diwan Awards en een live optreden van marokkaans popidool Saad Lamjarred.

In de theaterzaal van het kunstencentrum Vooruit, bevond zich vorige maand een hoop wijsheid. Niet alleen door de aanwezigheid van de gerenommeerde professoren Tariq Ali, Ruddy Doom en Christopher Parker op het podium, maar eveneens door de talrijke aanwezigen.

Vanessa Rousselot, de regisseuse van Blagues à part, bracht me met haar film even terug naar het Palestina dat ik ken, met vriendelijke en gemoedelijke mensen. In haar zoektocht naar humor, slaagt ze erin de mensen, in al hun charme op het scherm te brengen.

Kif Kif trok naar de tentoonstelling 'Unexposed' in Brussel. Uit de 400 kandidaten (allemaal Iraanse vrouwen), die gereageerden op een Facebook oproep, werden er 40 geselecteerd waarvan de kunstwerken tot 25 december te bewonderen zijn in de kelders van Tour en Taxis.

Verhalen over gevaarlijke Syrische chemische wapens, net nu Turkije Patriot-raketten wil van haar NAVO-bondgenoten Nederland en Duitsland, « om zich te verdedigen ». We kunnen er niet naast kijken : de druk op Syrië wordt opgevoerd.
Maar wat zeggen de vredesbewegingen in de regio?

Een boete wegens het niet in de juiste houding zitten op een bankje in het park. Wat zegt dat over deze samenleving?

Een tweedaagse internationale vredesconferentie bracht vorig weekend 1500 mensen op de been in het Turkse Antakya, op 30 km van de de Syrische grens. Behalve de lokale bevolking waren er delegaties uit Palestina, Griekenland, Cyprus en India. Ook de Belgische beweging intal was van de partij.

Het is inmiddels een jaarlijks terugkerend gebeuren, dat de kop opsteekt zo ergens vanaf half november. De vraag wordt gesteld naar het racisme van onze Goedheiligman. In Nederland speelt de discussie langer en breder dan in België.

De Open VLDers Jean-Jacques De Gucht, Herman Schueremans en Gwendolyn Rutten schreven een open klaagbrief aan de cultuurminister. Blijkt dat vooral hun voorstellen bijzonder pijnlijk zijn. Een reclamespot als argument?