De nieuwe campagne van Hand in Hand laat mensen toe om aan te geven wie volgen hen de grootste helden van de dekolonisering zijn. De strijd tegen racisme en het dekolonisatieverzet worden immers al te vaak vanuit een eurocentrisch perspectief besproken.

Marieke Dermul en Filip Tielens trokken in juni 2019 naar New York. Daar vond toen de grootste Pride ooit plaats, 50 jaar na de Stonewall-rellen die de start betekenden voor de wereldwijde regenboogbeweging. Gewapend met een camera en een gezonde dosis interesse, maakten ze een documentaire die verschillende stemmen aan het woord laat over zowel het verleden, het heden als de toekomst van de Prides. Zijn ze loutere bling-bling parades geworden, of dragen ze nog steeds maatschappijkritisch protest te zijn?

Het is stiller in de stad. Minder langsrazend verkeer, meer ruimte voor het voorjaarsfluiten van de vogels en het ruisen van de wind. Maar er is ook een andere stilte. De pijnlijke stilte van de beleidsmakers die het lot van mensen in de meest precaire omstandigheden negeren.

Paul Ponsaers is socioloog, criminoloog, voormalig journalist en hoogleraar Criminologie aan de Ugent. Sinds 1975 schrijft hij over en doet onderzoek naar terrorisme, extreem rechts en het veiligheidsbeleid in België. In eerdere publicaties ging hij dieper in op het onderzoek naar de Bende van Nijvel en Belgische jihadi’s. In zijn laatste boek Terrorisme in België: polarisering en politiek geweld vervolledigt hij zijn triptiek rond politiek geweld in het na-oorlogse België en neemt hij ons mee naar de jaren ’70 en ’80.

Idirs zangcarrière begon bij een optreden voor de Algerijnse televisie in 1973, gevolgd door een hit in Parijs die hem onvergetelijk maakte. ‘A vava inouva’, een lofzang gewijd aan een oud volksverhaal, ging de hele wereld rond en werd vertaald in verschillende talen. Parallel met het stijgende succes van Idir groeide echter ook de druk op de Amazigh-Kabylische cultuur in Algerije. Idir verhuisde in 1976 naar Frankrijk en deze grote verdediger van de Berbercultuur zette zijn gevecht verder, met geen andere wapens dan de poëzie en de muziek.

Al sinds de jaren 2000 staat Grande-Synthe, een gemeente van Duinkerke, bekend bij mensen op de vlucht. Ze wagen er dagelijks de oversteek naar het Verenigd Koninkrijk. Er vormen zich kampen, de omstandigheden zijn hard. Zoals veel vrijwilligers rijdt Pat er regelmatig heen vanuit België om hulpgoederen te verdelen. Hij doet dit al jaren.

Soms schrijft hij een post op sociale media waarin hij ventileert, filosofeert, beschrijft en reflecteert. We blikken regelmatig samen met hem terug, in een overzicht dat tot nadenken stemt.

120 jaar, 7 maanden en 29 dagen. Zo lang is het geleden dat een zwarte renner kampioen werd in een wielerdiscipline. Marshall Walter Taylor won op 10 augustus 1899 het wereldkampioenschap op de sprint in Montreal. Hij was niet enkel de laatste, maar ook de enige zwarte wielerkampioen. Hoe komt het dat het wielrennen nog steeds zo’n witte sport is terwijl we al lang in een multiculturele samenleving leven? 

In een nieuw boek, Religie herzien, gehuld in een mooi paars jasje, bestrijdt Jonas Slaats zeven hardnekkige misverstanden over ‘religie’ en pleit hij voor een andere kijk op de fenomenen ‘religie’ en ‘secularisering’. De auteur beschouwt die misverstanden als ‘moderne mythen’, die de burger van vandaag ingelepeld kreeg.

Sekswerkers leven en werken onder de radar van onze samenleving. De gevolgen van de coronacrisis zijn al even onzichtbaar. De hulpverleners van het Antwerpse Boysproject houden contact en schakelen over op hulp die er toe doet.

Foto © Liza Van der Stock