ENAR (European Network Against Racism) lanceerde op 14 september het rapport Intersectional discrimination in Europe: relevance, challenges and ways forward, in samenwerking met het Center for Intersectional Justice.

Het thema ‘identiteit’ beheerst de laatste jaren een groot deel van onze maatschappelijke debatten. Invloedrijke politici schrijven er boeken over, psychologen geven er lezingen over en het dient als een verklaring voor tal van maatschappelijke wrijvingen. Maar hoe bruikbaar is die term eigenlijk? Biedt het concept ons werkelijk een heldere kijk op de samenleving of weerhoudt de focus op identiteit er ons juist van om socio-economische problemen op te lossen? Om die vragen te bespreken klopte ik aan bij Sinan Çankaya.

Waar kom je echt vandaan? Een vraag waar je als ‘Nederlander met migratieachtergrond’ of ‘Nederlander van kleur’ altijd beducht voor moet zijn. Is het een onschuldige vraag uit oprechte nieuwsgierigheid, of is het een vorm van microagressie (“je hoort er niet bij”)? Wat moet je als Nederlander van kleur doen om erbij te horen? Wanneer ben je een 'gewone, normale Nederlander'? Zou je überhaupt een 'Nederlander' willen zijn?

Het Antwerpse middenveld maakt zich zorgen over Operatie Nachtwacht, een reactie van de Antwerpse politie op het aanhoudende druggerelateerde geweld. Zij vragen dat er een dialoog opgestart wordt met middenveld en buurtbewoners en stellen een aantal alternatieven voor voor de 'war on drugs'. Kif Kif ondertekende mee.

In de afgelopen maanden is het aantal racistische aanvallen door extreemrechts in Portugal sterk toegenomen. Dit is verontrustend en het bevestigt dat de haatboodschappen een agressievere tactiek tegen mensenrechtenverdedigers van geracialiseerde minderheden in de hand werken.

ENAR roept de Portugese autoriteiten op tot dringende actie om geracialiseerde groepen effectief te beschermen tegen racistische misdaden. Ook Kif Kif ondertekent de oproep.

"Juffrouw, waarom is dat meisje zo vuil?"
"Juf, dat potlood is niet huidskleur. Het is bruin."
"Die is geen Zwarte, die is een n****."
"Soundous heeft te lang in de zon gelegen."
"Ik ben niet geel, ik ben lichtbruin."
"‘Papa!’ roept Hannes, een geadopteerde zwarte kleuter, als Zwarte Piet de klas binnenkomt."

Afgelopen zaterdag 15 augustus vertrokken Saar Depuydt en een groepje vrienden weer naar Duinkerke. En opnieuw schreef zij erover. Ze vraagt zich telkens weer af: hoe kun je de wanhoop van mensen in woorden vatten?

Als het gaat over racisme – of breder over etnische en culturele diversiteit – denken mensen vaak in een tweedeling. Aan de ene kant heb je mensen met migratieroots, aan de andere kant witte mensen. De werkelijkheid is echter genuanceerder.

Naima Charkaoui, auteur van Racisme: over wonden en veerkracht, gaat in dit artikel in op de situatie van kinderen met dubbele roots waarbij één ouder tot de dominante witte groep behoort en één ouder een migratieachtergrond heeft.

Vrouwelijke Arabische Stemmen is het nieuwe nummer van DW B dat hedendaagse schrijfsters en dichteressen uit acht verschillende landen uit de Arabische wereld bundelt. Het is de eerste keer dat het werk van zo’n veelzijdige selectie vrouwelijke Arabische schrijfsters beschikbaar is in het Nederlands. Daar waar Westerse media ‘de Arabische wereld’ al te vaak als één homogeen geheel voorstelt, biedt deze bundel een hoogstnoodzakelijke veelzijdigheid aan verhalen en gedichten van een even veelzijdige groep vrouwelijke Arabische auteurs. 

Samen met een groepje vrienden ga ik elke maand twee keer naar Duinkerke om hulp te bieden aan vluchtelingen die daar, ondanks de vele ontruimingen, nog steeds verblijven. Nu alleen onder nog zwaardere omstandigheden.