Label: recensie

In Pardon! Sorry dat ik leef is de toeschouwer een ‘vlieg op de muur’ in een kantoor van een procureur. Onder meer een drugsverslaafde, een dak- en thuisloze en een dader van partnergeweld nemen plaats aan het tafeltje tegenover de procureur.

Het Mooov Filmfestival 2015 is weer ten einde. We hebben niet enkel kunnen genieten van een brede waaier van films die ons onderdompelden in verschillende culturen en artistieke verhalen, maar ook van andere randactiviteiten die het festival aanbood.

De documentaire Reel Injun werpt een blik op de Native Americans van Hollywood en toont hoe onze eenzijdige beeldvorming over de Indianen voor een belangrijk deel door de filmindustrie is bepaald.

Met zijn eerste langspeelfilm Dear White People schetst de Afro-Amerikaanse regisseur Justin Simien enerzijds de zoektocht van vier Afro-Amerikaanse studenten naar de ‘eigen’ identiteit en anderzijds dient de film ook als een regelrechte aanklacht tegen racisme en stereotypen.

Ihsane Jarfi wordt in België beschouwd als het eerste dodelijke slachtoffer van homofoob geweld. Op 22 april 2012 verdween hij en negen dagen later werd zijn lichaam teruggevonden. Drie van de moordenaars werden in december 2014 veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.

De tentoonstelling Great news. I’ve been voted feline of the year loopt op dit ogenblik in Wiels in Brussel. Met video-installaties klaagt Saddie Choua het stereotiepe beeld van de vrouw in de media aan.

Je kan veel zeggen over deze voorstelling, maar één ding is duidelijk: ze grijpt naar de keel en maakt veel emoties los. Net wat we nodig hebben in deze angstige en verwarrende tijden: theater dat de vinger op de wonde legt. Mooi.

De Italiaanse auteur Alessandro Baricco schreef een wekelijkse column in La Repubblica over zijn selectie van 50 'beste' boeken, en die columns zijn nu gebundeld in het boek Een bepaald idee van de wereld.

1965. The world is changing, maar sommige mensen zien dat niet zitten. There is something rotten in the State of Alabama (en niet alleen daar). Er staat een racistisch, openlijk segregationistisch bestuur haaks op het positievere maar traag evoluerende beleid van de federale overheid van de VS.

Met interesse las ik een paar vernietigende kritieken over American Sniper, Clint Eastwoods verfilming van de autobiografie van Chris Kyle, een film die afwisselend wordt toegejuicht of afgedaan als rechtse propaganda, als racistisch of als een vergoelijking van geweld.