Label: recensie

Briser le silence, een documentaire waarin mannen en vrouwen getuigen over de barbaarse praktijken van het Marokkaanse leger in de Rif. Pijnlijke getuigenissen van grove schendingen, plunderingen, verkrachtingen en allerhande intimidatie.

Met een miljoen zijn ze. Ongeveer. De Roemenen in Italië. Al zijn de exacte cijfers onmogelijk te achterhalen. Liliana bevindt zich in Turijn, haar zeven kinderen in Bacău onder de hoede van de oudste, Georgiana, zelf nog een kind.

Met Return to Homs, vertoond in het 14de Mediterraans filmfestival van Brussel, schetst Talal Derki een ijzersterk portret van de hardnekkige opstandigheid van het Syrisch volk tegen het regime van Assad.

Haider Al Timimi, bekend als acteur bij het vroegere Union Suspecte, danser bij Rosas en oprichter van Kloppend Hert, komt op met een gewei verpakt in zilverpapier en zet meteen de toon van de voorstelling: breekbaar en krachtig, vol met symboliek, brandend actueel en tijdloos.

Deze productie van Bleeding Bulls, gaat onder meer over herinnering. 50 jaar migratie wordt gevierd, het publiek komt bijna dagdagelijks in aanraking met de herinnering aan de Grote Oorlog blijken er nog steeds invalshoeken die niet op de aandacht van het grote publiek kunnen rekenen

Image is de eerste langspeelfilm van de ambitieuze Belgisch-Marokkaanse regisseurs Adil El Arbi en Bilall Fallah. Criminaliteit, drugs & rellen, het speelt zich allemaal af in de banlieue van Brussel. Maar hoe pikken de media deze thema’s op?

Hoe breng je hip hop naar een theaterzaal? Juist, je neemt het theatrale weg. Geen vuisten in de lucht of versregels die uitsluitend dienen om een rijmschema te voltrekken. Een verslag van Wachten op Gorro [NoMoBS] tijdens het Mestizo Arts Festival.

De stemmen van asielzoekers worden zelden gehoord. Nic Balthazar schreef er een boek over en bewerkte het tot een theatervoorstelling. ‘Neeland’ is het verhaal van een jongeman die moest vluchten voor een oorlog.

“Closed Curtains” van regisseur Mokhallad Rasem is theater als gesprekspartner die innerlijke dialoog in de potgrond van de ziel plant en het tijdens de voorstelling met veel zorg laat groeien. Kif Kif was erbij.

Choreograaf Olivier Dubois ging naar het continent Afrika om enkele workshops te geven, werd begeesterd door een idee rond dood, verlies en afscheid en organiseerde audities om zijn idee vorm te geven. 'Souls' werd het resultaat.