De klemtoon in dit boek ligt op onze huidige systeemverandering en de gevolgen hiervan voor het sociaal werk. Hierbij wordt zowel de plaats van sociaal werk in een duurzame samenleving als het transitieproces van sociaal werk zelf in vraag gesteld.
Een steeds terugkerend idee is dat alle culturen een filosofie hebben, en dat bovendien alle verschillende filosofieën als volstrekt gelijkwaardig moeten beschouwd worden.
Het boek ‘Op het eerste gezicht’ kadert in een reeks tentoonstellingen over de mens in het Teylers Museum te Haarlem. De tentoonstelling ‘Op het eerste gezicht’ kwam tot stand in samenwerking met het Dr. Guislain museum uit Gent.
Jihad en kolonialisme geeft aan dat het niet voldoende is om enkel de huidige situatie op te volgen om de conflicten te begrijpen die momenteel aan de gang zijn, maar dat men enkel stappen terug moet nemen in de geschiedenis om het grotere geheel te begrijpen.
Het begon al meteen met heel vroeg uit de veren te kruipen om op het startpunt van de lancering van Ish’ nieuwe novelle te geraken. Om 9h kwamen pers en proeflezers namelijk al samen in het station van Oostende om een bijzondere trip naar Leuven te maken.
Het felrode boek telt tien hoofdstukken. Ze zijn geschreven door verschillende vrouwen die één ding gemeenschappelijk hebben: ze hebben het gehad met seksisme. Uiteraard, waarom ook niet?
Na zijn succesvol boek ‘In Brussel’, waarin hij de nieuwe inwoners een gezicht en een verleden geeft, onderneemt historicus Hans Vandecandelaere nu een reis doorheen de gelaagde werkelijkheid van Oud-Molenbeek.
Hoe moet je een roman lezen met als titel Onderworpen waarin (gematigde) moslims de politieke macht grijpen in Frankrijk en professoren zich bekeren tot de islam uit puur opportunisme...? Antwoord: eerder gniffelend.
De berichtgeving en informatie rond IS in het Nederlandstalig gebied is doorgaans weinig diepgaand en beperkt zich meestal tot wat impressionistisch facebookgeklets. Beide publicaties die onlangs bij uitgeverij Pelckmans verschenen ontsnappen hieraan
Een titel als Venushaar kan me in eerste instantie weinig boeien. In een ultieme poging om alsnog overtuigd te raken, durf ik al eens de achterflap te bestuderen. Daar lees ik dat Michaïl Sjisjkin 'algemeen wordt beschouwd als een van de belangrijkste Russische schrijvers van dit moment'.