Label niet gevonden

Sociologe Saskia Sassen vertrekt vanuit gevalstudies van brutale vormen van politieke, sociaaleconomische en ecologische uitstoting om de onderliggende, onzichtbare trends en dynamieken van het huidige globale kapitalisme bloot te leggen.

Je kan geen krant meer openslaan, geen toneelstuk meer gaan zien of het gaat over Syriëstrijders. Het is een van de thema’s van onze tijd. Nochtans, zo schrijft politicoloog Bilal Benyaich in #Radicalisme #Extremisme #Terrorisme, had men dit veel langer kunnen zien aankomen.

Bijna drieduizend jaar lang woonden er Joden in Irak, totdat ze in de jaren vijftig van de vorige eeuw binnen een paar jaar vrijwel allemaal vertrokken. Dat gegeven is de basis voor De Joodse bruid, een roman over twee jonge vrouwen in Iraaks Koerdistan.

Humor als wapen is een thema dat opnieuw erg actueel is sinds de aanslag op Charlie Hebdo. Marco Rizzo en Lelio Bonaccorso brachten de verstripte biografie 'Peppino Impastato. Een nar tegen de maffia' reeds uit in 2010.

De Nobelprijs voor de vrede 2014 gaat naar de Pakistaanse Malala Yousafzai, ze is daarmee de jongste Nobelprijswinnares ooit sinds het begin van de uitreiking in 1901. Ze schreef een boek: 'Ik ben Malala'.

Als ik stel dat we vandaag in turbulente tijden leven, dan vertel ik niets nieuws. ‘Crisis’ is al sinds 2008 het modewoord en ‘besparingen’ sinds kort het toverwoord. Want vergeet niet, mensen van de oudere generatie, u heeft jarenlang boven uw stand geleefd!

Mohammed Mrabet is één van de laatste Marokkaanse verhalenvertellers. Marokko kent een lange traditie van orale overleveringen. Vooral in de vele Berberstammen die tot voor kort geen eigen schrift kenden, zijn deze overleveringen de enige bron van historische en literaire geschiedenis.

Twee jonge mensen, een man en een vrouw, omarmen elkaar tot in de dood. Het is het ikonisch beeld dat op ons netvlies is blijven hangen van het instorten van de textielfabriekjes in Dhaka die voor Benetton en Walmart werkten.

Toen ik voor het eerst over Drarrie in de nacht, de tweede roman van Fikry El Azzouzi hoorde, was ik meteen getriggerd. Mijn jongste broer duidt namelijk (het mannelijke deel en de kern van) zijn zeer uitgebreide en internationale vriendenkring aan als de drarrie, soms ook de boys of de crew.

‘Schrijf je eigen boek.’ Tijdens een stevige vrijpartij fluistert Harold, in het boek een inwoner van het dorpje Kampen dit in het oor van Pari, een Iraanse vluchtelinge. Zou er dat ooit iemand in het oor van Kader Abdolah hebben gefluisterd? Dat zou ik hem wel eens willen vragen.