Label: opinie

Burgemeester De Wever moet dringend werk maken van de uitvoering van de aanbevelingen van Comité P om racisme en discriminatie binnen het Antwerpse politiekorps te stoppen.

Het schooljaar is van start gegaan en dit haalt het hoofddoekendebat opnieuw van onder het stof. Zo mochten afgelopen week twee dames in een Franstalig centrum voor volwassenonderwijs geen examens afleggen wegens het dragen van een hoofddoek.

"Die continue vergelijking tussen vrouwen die onderdrukt worden door jouw Iraanse regering en miljarden anderen moslimvrouwen elders mag wel een andere wending krijgen."

Een boerkini of een hoofddoek of eender welke andere vorm van hijab is geen symbool van discriminatie. Het wordt dan misschien wel gebruikt in bepaalde landen om vrouwen te onderdrukken, dat hoort nog geen reden te zijn om het algemeen te bestempelen als symbool van onderdrukking.

Vorige week las ik in de krant dat de fiscale inkomsten uit kapitaal een achterstand hebben opgelopen van 836 miljoen euro. Dat is om meerdere redenen verontrustend. Vooreerst is het niet de eerste maal dat wens en realiteit al te ver uit elkaar liggen.

De twee weken oude campagne ‘Ik ben Vlaming. Mag ik ook fier zijn?’ van het Minderhedenforum lokt discussie uit in sociale en klassieke media. In linkse en rechtse kringen zijn de meningen verdeeld gaande van rotslecht tot uitstekend.

In sommige winkels voel ik letterlijk de spanning wanneer ik binnenkom. Dan lees ik letterlijk de “wat heb jij hier te zoeken?-blik” in de ogen van de winkelgerante.

Het is een open deur intrappen: Vlaanderen kan niet om met het structureel racisme. Dat maakt de berichtgeving en duiding over de racistische reacties op de dood van Ramzi, een jonge landgenoot nogmaals heel duidelijk.

"Als een vrije mening de basisbeginselen van onze samenleving betwist, is het aanvaarden daarvan dan een extreme vorm van tolerantie of onverschilligheid?", schreef Peter De Roover vorige week. Jammer genoeg had hij het niet over racistische uitlatingen.

Meneer De Wever vindt het verontrustend dat een vriend van Dyab Abou Jahjah op het kabinet van staatssecretaris Bianca Debaets werkt. Aan meneer De Wever willen we het volgende zeggen: “Als je met een vinger naar de ander wijst, wijzen er altijd drie vingers terug”.