Artikels

De laatste dagen worden we om de oren geslagen met meningen over quota voor vrouwen in de raden van bestuur van beursgenoteerde bedrijven. Er is geen kat die er geen uitspraak over doet.

Een kleine 48 uur nadat ze elk nog aan het werk waren in Libië zaten Rudi Vranckx en Robert Fisk op zaterdagavond 5 maart 2011 voor zowat 800 man in De Singel in Antwerpen. Ze waren uitgenodigd door Mind the Book, de opvolger van Het Andere Boek .

mediarte.be en de Cel diversiteit van de VRT stellen samen met de verschillende hogescholen vast, dat de instroom van studenten van vreemde origine zeer laag blijft, ondanks eerdere inspanningen. Om jouw hogeschool aantrekkelijk te maken voor scholieren uit etnisch-culturele minderheden, schrijven we een wedstrijd uit.

Vorige week stond Marten Wilfriet van de SMUL-partij klaar om zijn speech af te steken in de verkiezingsshow van Ali in Wonderland. Deze week is het zover, live de speech van Wilfriet.

Schrijf een essay van maximaal 1500 woorden over jouw foute held. Stuur je essay in voor 1 april 2011 en win een masterclass en publicatie in Eutopia Magazine en De Volkskrant. De schrijver van het beste essay ontvangt bovendien 500 euro.

Noord-Zuid kamp voor jongeren tussen 16 en 25 jaar. Van 4 tot 9 juli op de Hoge Rielen.

Op voorstel van gouverneur André Denys en gedeputeerde Eddy Couckuyt, bevoegd voor welzijn en gezondheid, deelt de deputatie het volgende mee:

Het Vrouwen Overleg Komitee is verbaasd over de heisa die quota voor de raden van bestuur bij overheids- en beursgenoteerde ondernemingen oproepen. Zijn we niet allemaal voorstander van meer gelijkheid? En is het geen ongelofelijk verlies van talent als we niet al het potentieel benutten?
De bedrijfswereld, gesteund door politieke partijen zoals NVA, verzet zich met hand en tand tegen een quotaregeling voor ondernemingen.

Het nieuws de aflopen weken in de Westerse media, zoals uitgedragen door opiniemakers en overheden, fluctueert tussen zurigheid – men is niet blij met de intifadahs om het zacht uit te drukken – en continue bangmakerij voor het groene gevaar: Het islamisme. Dat men zich alleen zurig kan uitspreken over wat er in Tunesië gebeurd is, wat er gaande is in Egypte en wat er komen gaat in de rest van de Arabische wereld is begrijpelijk. Men realiseert zich dondersgoed dat men bezig is de status-quo te verliezen en dat doet pijn.