Label: racisme

Samira Azeroual steekt een hart onder de riem van studenten die dagelijks doelwit zijn van racisme. "Geef niet op: wikkel je in een netwerk van mensen met dezelfde achtergrond en ervaringen. Inspireer elkaar en steun elkaar waar nodig. Je strijd voor rechtvaardigheid bestaat uit zaadjes die geplant worden. De vruchten zullen geplukt worden door de volgende of daaropvolgende generatie en niet meer door deze generatie. En daar zal de volgende generatie u dankbaar voor zijn."

Racisme in de gezondheidszorg kent vele verschillende vormen. Van expliciet racistische opmerkingen tot microkwetsingen en foute diagnoses bij mensen van kleur. Kif Kif-stagiair Marine Ntawurishira onderzocht het fenomeen in detail en schreef er twee artikels over. Deel 1: patiënten en zorgverleners aan het woord.

Het antiracismehandboek is een boek over racisme en hoe wij daarmee moeten omgaan. Iedereen komt namelijk met racisme in aanraking. Bewust of (on)bewust. Ook 'hoogopgeleide' witte mensen. Bij de titel denkt men eerst aan een saai educatief of woordenboek, maar dat is het niet. Het boek legt de verschillen over racisme uit in klare taal, omdat de verhalen in het boek uit het dagelijks leven komen.

De psychische gevolgen van zowel individueel als institutioneel racisme op het mentaal welzijn van de slachtoffers worden onderbelicht. Nochtans zijn antiracistische activisten het er unaniem over eens: racisme kan een bron van stress zijn voor degenen die het ervaren. Het brengt hen in een constante staat van hyperwaakzaamheid, wat emotioneel uitputtend is.

'Straatkat' is een boek voor mensen die rouwen en hier (h)erkenning in willen vinden, voor mensen die zó graag ergens bij willen horen dat het levend zwaar en vermoeiend wordt, en voor dubbelbloeden die worstelen met hun identiteit. Spijtig genoeg wordt die subtiele inhoud zowel in verschillende interviews over het boek als op de flaptekst, overschaduwd door verbazing over de harmonieuze gemengde relatie van een Marokkaanse vader en een Belgische moeder. 

Safia, Kadiatou, Fatima Zahra en Letimade. Dit zijn de namen van de vier studenten die in 2017 besloten het hoofddoekverbod van de Brusselse hogeschool Francisco Ferrer aan te klagen. De jonge vrouwen hadden de moed om de confrontatie aan te gaan met een islamofoob systeem dat moslimvrouwen koste wat het kost wil uitsluiten van de Belgische samenleving. Onze partnerorganisatie MRAX had de eer hen te ontmoeten en hun verhalen op te tekenen.
 

Donderdag 3 maart woonden we met een aantal leden van schrijverscollectief Words of Colour de première bij van Us, (k)now in hetpaleis. Het tweede theaterstuk van Dalilla Hermans waarbij ze tienermeisjes van kleur samenbrengt voor een midweek ‘bosklassen afro style’, is een liefdesbrief aan onze innerlijke tiener, die weliswaar toekeek met enige jaloezie.

Judith Elseviers rijgt in zeven punten de coronapandemie, (neo)koloniale geopolitieke verhoudingen en blinde vlekken in de Westerse wetenschapstraditie aaneen, om te eindigen met een wake-up call: "Het is tijd voor een basisgezondheidszorg en welvaart voor iedereen in een gedekoloniseerde rechtvaardige wereld."

Kristien Wouters, educatief medewerker bij Steunpunt Adoptie Vzw, interviewde vijf mensen die werden geadopteerd uit China, Haïti, India, Indonesië en Rwanda, over hun ervaringen met racisme en de zoektocht naar hun identiteit.

Na haar debuut ‘Her(e)’ in 2020 zet regisseur Dalilla Hermans met haar tweede theaterstuk opnieuw een groep zwarte vrouwen op het podium in de spotlights. Deze keer vertelt Gen Z wat het betekent om op te groeien als zwarte vrouw in het Vlaanderen na de Black Lives Matter-protesten van 2020. “Het is tijd voor de jongere generatie. Het is tijd voor ‘Us, (k)now.’”