Sinds de dood van George Floyd en de opkomst van Black Lives Matter-protesten in de Verenigde Staten, is het debat over de Belgische kolonisatie in Congo opnieuw opgelaaid. De strijd tegen racisme gaat door; zowel racistische daden en uitspraken als het protest ertegen zijn zichtbaarder dan ooit. In Belgische lerarenopleidingen is hier echter nog weinig van terug te vinden. Een pleidooi voor een emancipatoire pedagogiek.

Op 28 april 2021 organiseerde Kif Kif een webinar over het aankomende interfederaal actieplan tegen racisme. Samen met zes experten uit het antiracistisch middenveld en de NAPAR-coalitie gaven we toelichting bij de totstandkoming van dit plan, de mogelijke valkuilen en kansen en de rol die het middenveld speelt in dit proces. Op welke manier kunnen we zorgen voor echte verandering? Welke blinde vlekken zien we? En hoe kunnen we er voor zorgen dat we voldoende inspraak krijgen bij de monitoring van dit plan?

Deze week kwam Rosalia, een vriendin van mijn mama, bij ons op bezoek. Rosalia is een zestigjarige vrouw die in Belgie terecht is gekomen nadat haar leven in Nicaragua bedreigd werd. Rosalia en mijn mama werken bij dezelfde poetsorganisatie, een ‘dienstencheque-onderneming’ in ons opgepoetste taalgebruik.

Gisteravond laat las ik de eerste euforische berichten van bekenden en vrienden op sociale media: de agent die George Floyd vorig jaar verstikte met een knieklem is schuldig bevonden aan doodslag. Over acht weken wordt zijn vonnis uitgesproken - mogelijk tot veertig jaar gevangenisstraf. Ondertussen lijkt er in België een soort officieuze onschendbaarheid te gelden die de strafrechtelijke vervolging van de politieagenten verhindert.