Artikels

De opening van Lumumba (2000) is een heel kritische kijk naar een tijdperk: zwart-witte archieffoto’s en kleurrijke fictie contrasteren twee levensstijlen in koloniaal Congo. De blanken genieten van schone tijden. De zwarten zien er minder vrolijk uit.

Ik huiverde bij de beelden van de vuilniswagen die slaapzakken, dekens en andere spulletjes kwam halen in Zeebrugge. De spulletjes waren van wat sommigen 'illegalen' noemen. Alsof een mens illegaal kan zijn.

Was het onvermijdelijk om zulke grove fouten te maken als die van de berichtgeving over Keulen? Neen, er zijn media geweest (zoals De Wereld Morgen) die voorzichtiger zijn omgegaan met de situatie en prioriteit hebben gegeven aan de pijnlijke vaststelling dat de feiten nog niet bekend waren.

Peter Bouckaert kreeg een lintje van rector Rik Torfs. (Foto © KU Leuven/Rob Stevens)

Jihad en kolonialisme geeft aan dat het niet voldoende is om enkel de huidige situatie op te volgen om de conflicten te begrijpen die momenteel aan de gang zijn, maar dat men enkel stappen terug moet nemen in de geschiedenis om het grotere geheel te begrijpen.

Op 23 januari stond er een artikel van Guillaume Van der Stighelen in de weekendbijlage van Gazet van Antwerpen. Het was de beschrijving van een klein tafereel in een wachtkamer van een ziekenhuis. Een kort verhaaltje dat veel zegt over mensen.

In de krokusvakantie staat het Zuiderpershuis met Het Jeugdfilmfestival en Cut the Crap in het teken van film voor de jongere generaties. Het aanbod is groot, maar stuk voor stuk zijn de films uitgekozen met een doel.

”Er is one love die ons verbindt, en er zijn many voices die dat kunnen bereiken”.

Beste vluchteling, ooit hoop ik u recht in de ogen te kunnen kijken. Want dat kan ik nu niet. Schaamte weerhoudt mij hiervan. Schaamte Europeaan te zijn. Schaamte deelgenoot te zijn in dit Europese falen.

Vijf jaar geleden ontsproot de zogenaamde Arabische Lente in Tunesië, toen duizenden jongeren op straat kwamen voor democratie en waardigheid. In diezelfde lente ontkiemden kleine bloemen in Egypte, Jemen, Libië en Syrië. Vandaag blijft er één verwelkte bloem over: de Tunesische.