Artikels

Verslag van de boekvoorstelling van het boek 'Zwijg, allochtoon!' in De Roma: "Ineens was Lamrabet geen schrijfster of kunstenares meer, ze was alleen een moslim."

Worden mensen met een migratieachtergrond 'gemiddeld' anders behandeld door winkeliers dan mensen zonder migratieachtergrond? Deze kwestie is vooral interessant in het licht van andere ontwikkelingen. Want het fenomeen beperkt zich niet tot de winkel.

Schrijfster en voormalig Unia-juriste Rachida Lamrabet stelt morgen haar nieuwste essay ‘Zwijg, Allochtoon!’ voor in De Roma. Daarin fileert ze het hoofddoekendebat, de mechanismen van discriminatie en de gemarginaliseerde positie van de ultieme Ander.

Kim Buermans recenseert 'De Zijderoutes' van Peter Frankopan: "In het boek beschrijft de auteur zeer nauwkeurig de gebeurtenissen die doorheen de geschiedenis aanleiding hebben gegeven tot verschuivingen in de internationale politiek." (Bijlage: hoofdstuk 'Geloofsroutes')

Nadia Fadil kijkt naar welke vormen van antiracisme en welke slachtoffers van racisme als legitiem worden beschouwd: "De hoofdzonde die Rachida heeft begaan is dat ze ‘slechte’ slachtoffers is gaan verdedigen: figuren die niet als slachtoffers maar als daders worden gezien."

Pascal Debruyne analyseert in detail de besparingsronde en bestuurlijke onvrede bij het Agentschap Integratie en Inburgering.

We spraken met de directeur van de Dossin Kazerne over thema’s als vrije meningsuiting, polarisering, zondebokmechanismen en zoektochten naar maatschappelijke heling.

De zogenaamde neutraliteit moet er zijn om de burger gerust te stellen dat de overheidspersoon zijn of haar werk zonder bias uitvoert, maar het is juist deze vorm van 'witte' neutraliteit die mensen met een migratieachtergrond geen toegang geeft tot bepaalde functies bij diezelfde overheid.

Kif Kif keurt de veronderstelling dat een persoon niet professioneel kan handelen omwille van de zichtbaarheid van hun geloof af. Dat is een verkeerde veronderstelling die aan de basis ligt van deze manier van denken en beleid maken.

Malcolm X is scherpe maatschappijanalyse. De voorstelling, een geslaagde combinatie van concert en theater, haalt ons geregeld uit onze comfortzone. Een trouwe weergave van de man en zijn tijd, een legitieme vertaling van zijn context naar de onze.