Artikels

Elk jaar steken 30.000 Marokkanen de Straat van Gibraltar over om Spanje op illegale wijze binnen te komen. Onder hen worden 14.000 onderschept en teruggestuurd, 1.000 verdrinken en 15.000 weten over te steken. In Quand les hommes pleurent, een documentaire uit 1999, toont filmmaker Yasmine Kassari hoe deze mannen verstrikt raken in de illusie van een paradijselijk Spanje, en het bittere lot van enkelen onder hen. De film is Arabisch gesproken en Engels ondertiteld.

Kif Kif is op zoek naar een communicatiemedewerker die ons helpt om ons werk en dat van onze contributors het platform te geven dat het verdient. Ken jij de ins en outs van sociale media, kan je werken met websites, heb je grafische skills en ben je bekend met antiracistische en inclusieve communicatie? Lees dan ons functieprofiel en stuur je sollicitatie in. Jonge mensen worden aangemoedigd om te solliciteren.

Afgelopen zondag organiseerden mensen zonder papieren samen met meer dan 100 middenveldorganisaties een protestmars door Brussel om te pleiten voor een collectieve regularisatie. De naar schatting 2.500 betogers vormden een honderden meters lange mars van het Noordstation naar Brussel-Centraal, door de regen. "Wie verliest er bij een menselijk migratiebeleid? Enkel zij die misbruik maken van de precaire verblijfssituatie van mensen zonder papieren", aldus Kif Kif-voorzitter Sarah El Massaoudi.

Discriminatie op de arbeidsmarkt is een oud zeer. Hoewel alle overheden in dit land werk als dé oplossing naar voren schuiven in de strijd tegen armoede, slagen ze er niet in om dat recht op werk effectief te garanderen voor mensen met een migratieachtergrond, mensen met een handicap en transgender personen. De discriminatiecijfers zijn bekend. De oplossingen ook. Maar de weerstand om dit probleem eindelijk op een adequate manier aan te pakken, is ongezien. En stilaan écht ongeoorloofd.

In 'Stilte is mijn moedertaal' vertelt de Eritrees-Ethiopische schrijver Sulaiman Addonia het fictieve verhaal van Saba en haar broer Hagos: twee kinderen die de Eritrese onafhankelijkheidsoorlog ontvluchten. Onlangs werd bekend dat het boek zal worden verfilmd én vertaald in de moedertaal van Addonia, het Tigrinya. Contributor Tess Van Deynse schreef een recensie.

De Raad van State in Frankrijk bevestigde afgelopen vrijdag het besluit van het Franse ministerie van Binnenlandse Zaken om het CCIF, (het Collectif Contre l'Islamophobie en France), een mensenrechtenorganisatie die elk jaar juridische steun verleende aan duizenden mensen die vanwege hun moslimgeloof in Frankrijk geviseerd werden, administratief te ontbinden.)  Dit besluit, en de onderbouwing ervan, zijn een belangrijk keerpunt in de institutionalisering van een harde repressieve politiek in Frankrijk.

Op donderdag 30 september gaat in De Vooruit in Gent de theatervoorstelling Honey I’m real I exist van Barbara Claes in première. In dit stuk brengt Barbara haar persoonlijke verhaal ten gehore: over haar huwelijk met haar man in India, die op dit moment – twee jaar na hun trouw – nog in India is omdat hij nog altijd geen visum heeft kunnen krijgen. Zijn geboorteakte is namelijk onvindbaar. En bestaat hij zonder geboorteakte officieel eigenlijk wel?

Op de Europese actiedag tegen de islamofobie presenteert het Collectief tegen Islamofobie in België (CCIB) een nieuw rapport over de staat van de moslimhaat in België. In coronajaar 2020 kwamen er minder klachten binnen van islamofobie in de publieke ruimte. Daartegenover stond wel een stijging in de online haat tegen moslims. Het CCIB rapporteert ook een stijging in het percentage vrouwelijke slachtoffers van moslimhaat.

Op vrijdag 10 september ging Who’s Tupac in première in de KVS. Deze meest recente voorstelling van Junior Mthombeni, Fikry El Azzouzi en Cesar Janssens (samen JE.cE.sA.r) maakt deel uit van een reeks voorstellingen over helden. Het zijn geen biografische voorstellingen, maar ze gaan wel over belangrijke strijders die mensen in België vandaag kunnen inspireren. Andere voorstellingen in de reeks waren o.a. Dear Winnie (over Winnie Madikizela-Mandela) en Malcolm X (over Malcolm Little / El-Haj Malik Shabazz).

Twintig jaar na de aanslagen van 11 september—een tot globaal spektakel verworden event met een ongezien dramatische geopolitieke afloop—en meer dan vijf jaar na het neerpennen van enkele kritische reflecties omtrent de door militairen geleide Brusselse lockdown als onderdeel van een antiterreuroperatie tegen één van de voortvluchtige daders van de aanslagen in Parijs, neem ik opnieuw plaats aan mijn schrijftafel.